Witaj!

Ocena wątku:
  • 29 Głosów - 2.14 Średnio
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Bulimia to choroba duszy
#1
Bulimia psychiczna

Bulimia należy do zaburzeń odżywiania. Składają się na nią niekontrolowane epizody objadania się. Epizody „obżarstwa” służą rozładowaniu napięcia psychicznego. Poprawa samopoczucia jest krótkotrwała, szybko zastępuje ją poczucie winy. Chore próbują uciszyć wyrzuty sumienia na przykład poprzez wymiotowanie spożytej treści.

Szczyt zachorowań przypada później niż w przypadku anoreksji. Najczęściej dotyczy
dziewcząt w późnym okresie pokwitania. Ilość zachorowań wśród mężczyzn jest znikoma. Badania populacyjne (przeprowadzone na dużej grupie osób) dowodzą, że bulimia występuje częściej niż anoreksja, niemniej chorzy na bulimię rzadziej poszukują fachowej pomocy.

U większości chorych epizody niekontrolowanego objadania się poprzedzone są przez narastające napięcie psychiczne. Często chore nie potrafią ustalić konkretnej przyczyny gorszego samopoczucia. Powodem bywa uczucie osamotnienia, znudzenia, czasem poczucie głodu. „Bulimiczki” usiłują wyciszyć postępujące napięcie, ale niezależnie od podejmowanych czynności myśli zaczynają krążyć wokół jedzenia. Chore nie potrafią nad tym zapanować, zaczynają gromadzić pokarm, raz po raz kierują kroki w pobliże lodówki. W pewnym momencie tracą nad sobą kontrolę i niemal rzucają się na jedzenie. Zjadają ogromne ilości pokarmu w krótkim czasie. Niejednokrotnie ich wartość odżywcza przekracza nawet kilkukrotnie zapotrzebowanie dobowe, a większość zdrowych osób nie byłoby w stanie zjeść podobnej ilości pożywienia w zbliżonych okolicznościach. Również sposób, w jaki chore w trakcie napadu przyjmują jedzenie znacznie odbiega od wszelkich norm kulturowych- nie dbają wtedy zupełnie o to co, i w jaki sposób spożywają. W trakcie epizodu i bezpośrednio po nim uczucie niepokoju i napięcia zanika. Rozluźnienie jest jednak tylko chwilowe. Szybko zostaje zastąpione przez poczucie winy z powodu utraty kontroli nad sobą. Chore zwykle postrzegają spożyte produkty jako niezdrowe i tuczące. Świadomość ta je przeraża. Czują się osaczone przez wyrzuty sumienia, chcąc się ich pozbyć- prowokują wymioty.

Po każdym epizodzie objadania się chore pragną się „oczyścić”. Najczęściej prowokują wymioty. Niektóre w trakcie napadu obżarstwa przyjmują znaczne ilości płynów, co może odruchowo prowokować wymioty. Część dziewcząt z upodobaniem sięga po środki przeczyszczające, lewatywy, inne między atakami podejmują bardzo drastyczne diety, lub bardzo intensywny wysiłek fizyczny. Niektóre sięgają po alkohol czy narkotyki. Niezależnie od sposobu chore za wszelką cenę dążą do pozbycia się przyjętego pokarmu. Wymioty to najczęściej występujące zachowanie kompensacyjne, trwają do momentu uzyskania pewności, że wszystko zostało usunięte (od kilku do kilkudziesięciu minut).

Większość dziewcząt, które popadają w anoreksję, ma za sobą nieudane doświadczenia ze stosowaniem przeróżnych diet. Często na początku mają nieznaczną nadwagę. Jedzenie, a raczej myślenie o jedzeniu absorbuje ich uwagę. Dopiero sytuacja stresowa- niekoniecznie związana z troską o wagę może sprowokować epizod obżarstwa i wymiotów, lub inną reakcję kompensacyjną. Przyczyny bywają różne- kryzys rodzinny, śmierć kogoś bliskiego, egzamin, zmiana szkoły, czasem ciąża.

Zachowanie początkowo niczym nie różni się od zachowania sprzed choroby, dlatego bulimia jest zwykle wykrywana stosunkowo późno. Dziewczęta starają się ukrywać swoje problemy- ataki obżarstwa i oczyszczania się zwykle nie mają świadków.
Z jednej więc strony, epizody nadmiernego objadania się są niezależne od woli chorych- nie potrafią nad nimi zapanować, a z drugiej są częściowo zaaranżowane, przygotowane.
Wygląd dziewcząt długo nie zdradza istnienia choroby. Bulimia przebiega z okresami pogorszeń i polepszeń. Masa ciała- nie tylko na początku, ale często nawet po długim okresie choroby nie schodzi poniżej normy. Niemniej bulimiczki zwykle już od samego początku mają poczucie choroby. Część z nich wyraża chęć leczenia, ale trudno im wytrwać w tym postanowieniu.
Możliwe do zaobserwowania objawy związane są głównie z wymiotami.
Możemy spotkać się z :
- obrzękiem ślinianek przyusznych,
- chrypką,
- chorobami dziąseł- zmiany zapalne,
- skargami na dzwonienie w uchu,
- nasileniem zmian próchniczych.
Charakterystyczne są zmiany na grzbiecie dłoni, które powstają w momencie prowokowania wymiotów.
Długotrwała choroba może doprowadzić do licznych zaburzeń uchwytnych w badaniach lekarskich.
 
 


Skocz do: