Nerwica to choroba naszych czasów. Oznacza ono grupę stosunkowo łagodnych zaburzeń osobowości u których podłoża leży lęk i niepokój. Najkrócej mówiąc, jest chorobą emocji. Polega na wewnątrz psychicznym konflikcie między naszymi świadomymi a nieświadomymi tendencjami. Nerwica nie ma nic wspólnego z organiczną strukturą i stanem nerwów człowieka w sensie anatomicznym i fizjologicznym. Nie jest uwarunkowana  patologicznymi zmianami mózgu czy nerwów, lecz raczej nieświadomymi konfliktami psychicznymi, nad którymi nie panujemy. Tylko w Polsce osoby chore na nerwice szacuje się na 20-25% ogółu ludności. W większości przypadków osobnicy z nerwicą nie zgłaszają się po poradę psychiatryczną i zachowują pełną samodzielność życiową. Przyczyny nerwicy są zdeterminowane warunkami wychowania w rodzinie. Wysoki poziom lęku obserwowany w danej chorobie jest w większości przypadków wynikiem nadmiernie silnej zależności i obawy odrzucenia.

Z dużą dozą prawdopodobieństwa można przyjąć, że nie ma chyba człowieka współczesnej cywilizacji, który by przez krótki chociażby okres swego życia nie wykazywał objawów nerwicowych.